Er is nu al ongeveer anderhalve maand voorbijgegaan sinds de retraite. Ik wil graag vertellen wat de retraite voor mij heeft betekend. De lessen voor de retraite waren erg bemoedigend en ik ben er zeer door gezegend.
Vorig jaar had ik een slijmbeursontsteking in mijn schouder en heb ik letterlijk avonden en dagen liggen huilen van de pijn. Begin van dit jaar ben ik bij een fysiotherapeut geweest die me vertelde dat het een ‘frozen shoulder’ was. Het zou ongeveer 2 jaar duren voordat ik hem weer een beetje normaal zou kunnen bewegen. Na gebed van mijn voorganger kwam ik bij haar collega terecht die zei dat de ontsteking weg was maar dat het meer angst van mij was en dat ik me daaroverheen moest zetten. Ze dacht niet dat het 2 jaar zou duren voordat ik mijn arm weer goed kon bewegen. Ik kon mijn arm tot halverwege omhoog brengen en dat deed heel veel pijn.
Op de retraite is de oorzaak van mijn angst naar boven gekomen en is ervoor gebeden. Ook voor mijn schouder is gebeden. Op dat moment voelde ik hoe mijn schouder warm werd. De pijn was weg maar ik kon hem nog niet helemaal omhoog bewegen. De coach vertelde me dat ik door moest blijven bidden en dat heb ik gedaan. Toen ik die avond thuis kwam, heb ik God gedankt, geloofd en aanbeden met mijn beiden armen hoog. Wow, Jezus is geweldig!
Daarna heb ik de fysiotherapeut verteld dat ik naar een retraite was geweest waar voor me gebeden was en bewoog ik met mijn beide armen. Haar mond viel open en ze heeft gezegd dat ik niet meer hoef te komen want ze kon zien dat ik geen pijn meer heb en dat ik mijn armen en schouder weer normaal kan bewegen.
Dank en prijs God! Ook de coaches bedank ik voor hun gebeden.
Saskia